شخصیت های رمان پسامدرن: جوشش اصالت وجود

در این مقاله با مقایسه دو ویژگی به ظاهر متناقض در شخصیت های داستان پسامدرن، سعی در ریشه یابی این تناقض در وضعیت اجتماعی پسامدرن شده است. شخصیت های داستان پسامدرن، شخصیت هایی شورشی گری و طبق اصلاحات داستان نویسی «فضول» هستند. این شخصیت ها بر مقدرات خود و اثر، حاکم هستند و گاه مسیر داستان را برخلاف میل نویسنده رقم می زنند. این امر با ویژگی دیگر این شخصیت ها، یعنی بی هویتی و یا چند هویتی بودن آنان، به ظاهر متناقض است. در این مقاله نتیجه گرفته شده که این تناقض به سبب تقابلی است که بین پسامدرنیته و پسامدرنیسم وجود دارد و شورشگری شخصیت های داستانی، بازتاب آرزوی انسان این عصر برای ایستادگی در برابر بی هویتی تحمیلی پسامدرنیته است؛ اما این ایستادگی به نحو آیرونیکی از جانب شخصیت هایی از جنس واژه صورت می گیرد و این جهان داستان و شخصیت های داستانی هستند که واقعیت را رقم می زنند، نه خود واقعیت.